«پاسیو» نخستین ساخته «مریم بحرالعلومی»، قصه تنهایی ن در شهری بزرگ است. نی که در این شهر مدرن نه خانواده و فامیلی برای پشت‌گرمی دارند و نه مرد قابل اعتمادی برای اتکا! تلاش آن‌ها برای استقلال و روی پای خود ایستادن کاملا ًتحت تاثیر جنسیت آن‌ها و زیاده‌خواهی‌های مردانه قرار گرفته است.
این که پاسیو را فیلمی نه میخوانند، نه بر اساس حال و هوای آن که از روی تعریف این روزهای سینمای ایران از «فیلم نه» است؛ یعنی فیلمی که داستان حول چند شخصیت زن که تاوان ناسازگاری جامعه با آن‌ها و تبعات تصمیمات مردان دور و برشان را میدهند.
در پاسیو، تنها مرد مطمئن و بی‌نقص فیلم قصد مهاجرت دارد و می‌خواهد از میان آدمهایی که نمیدانند چه میخواهند، برود. او تنها کسی که می‌داند چه می‌خواهد و ذهن و عمل خود را برای رسیدن به آن یگانه کرده است.
فیلم دو زبانه است و تعدادی از شخصیتها به سبب تاکید بیشتر بر زادگاه و ریشه شهرستانیشان، آذری صحبت میکنند. این درحالی است که هنگام فارسی صحبت کردن، هیچ لهجه و نشانی از زبان مادری در گفتار این شخصیتها دیده نمیشود! در برخی موارد هم زیرنویس فارسی با گفتار آذری همخوانی ندارد. زیرنویس انگلیسی که به ضرورت جشنواره جهانی به فیلم اضافه شده هم بعضاً ساز خود را میزند! نام فیلم، پاسیو، در زیرنویس انگلیسی در ترجمه «دخمه» آمده است.
در مجموع فیلمساز نه تنها نتوانسته از ظرفیت دو زبانه بودن و تنوع فرهنگی برای ایجاد شخصیتهای متفاوت و جذاب استفاده کند بلکه این مسئله مایه سردرگمی و به هم ریختگی دیالوگها شده است. مسئلهای که در فیلمی با حجم زیاد دیالوگ قابل چشمپوشی نیست.
درباره این سایت